Język utworów zespołu T.Love – przeprowadź jego analizę, omów środki wyrazu i jego cechy charakterystyczne

T. Love to polski zespół muzyczny powstały na początku lat 80. Początkowo inspirował się przede wszystkim punk rockiem, jednak z biegiem lat zaczął sięgać również po inne style muzyczne, takie jak rock, pop czy reggae. Największy sukces tej kapeli przypadł na początek i połowę lat 90., kiedy to ukazały się takie hity jak „Chłopaki nie płaczą”, „Warszawa”, „Bóg” czy „I Love You”. Charakterystyczna jest nie tylko muzyka T. Love, ale również język, jakim posługuje się wokalista i jednocześnie autor tekstów – Muniek Staszczyk. Jego analiza zostanie przeprowadza w niniejszym tekście.

Warszawa

W pierwszej zwrotce utworu „Warszawa” mamy do czynienia z opisem stołecznej rzeczywistości, jawiącej się jako betonowa, szara i przepita. Podmiot liryczny portretuje ją z perspektywy autobusu, którym jedzie na drugi brzeg Wisły i zwraca się do niej bezpośrednio za pośrednictwem apostrofy. Wokalista stosuje metaforę polegającą na personifikacji Warszawy, czyli nadaniu jej cech ludzkich, co widać w refrenie, gdy śpiewa „Gdy patrzę w twe oczy zmęczone jak moje”. Przenośnia występują również w ostatnim wersie refrenu: „Gdzie wiosna spaliną oddycha”. Metafory i apostrofy mają za zadanie ukazać bliski związek podmiotu lirycznego ze stolicą Polski, która mimo że nie urzeka pięknem, jest betonowa i zniszczona, to wokalista się z nią identyfikuje.

Śpiewając, że Hitler i Stalin zrobili, co swoje, wskazuje na zniszczenia, jakie Warszawa przeszła w czasie II Wojny Światowej. Z kolei gdy podkreśla, że jest głodny, tak bardzo głodny, sugeruje, że oczekuje radości z życia, która na początku lat 90., kiedy powstała ta piosenka, nie była wcale tak łatwo osiągalna z uwagi na trudne przemiany ustrojowe, jakie wówczas miały miejsce w Polsce. W drugiej zwrotce podmiot liryczny przedstawia dwie dzielnice stolicy: zielony Żoliborz rozkwitający na drzewach i zalane słońcem Krakowskie Przedmieście. Widać więc, że po raz kolejny mamy do czynienia z metaforami, które ubarwiają opisywaną rzeczywistością i ukazują ją w plastyczny oraz sugestywny sposób.

Z kolei w trzeciej zwrotce ponownie dochodzi do personifikacji Warszawy, gdyż podmiot liryczny wychodzi z nią na spacer. Ponadto trzecia zwrotka stanowi opis zwyczajnego, jesiennego dnia w stolicy, gdzie w knajpach zaczyna się picie, a ulice zasypane są kasztanami. Piosenka „Warszawa” stanowi więc wyraz solidarności i identyfikacji ze stolicą, której trudna historia w dużej mierze ją zniszczyła pod względem infrastrukturalnym, jednak nie zniszczyła jej ducha i niepowtarzalnej atmosfery.

Podmiot liryczny jest świadomy jej wad, lecz mimo to obdarza ją uczuciem i docenia ją. Jeśli chodzi o środki stylistyczne, to wykorzystanie metafor w formie personifikacji Warszawy uważam za zasadne, ponieważ w ten sposób opisywana rzeczywistość jest bardziej barwna i ciekawsza. Przyczynia się również do tego apostrofa do stolicy, która pokazuje identyfikację podmiotu lirycznego z nią, a także porównania typu „stare jak te kamienice” czy „wirujesz jak obłok”.

Bóg

W tym przypadku mamy do czynienia z dywagacjami na temat istoty Boga, do którego w bezpośredni sposób za pomocą apostrofy zwraca się podmiot liryczny. Początkowo mówi, że jest daleki od Stwórcy, jednak za chwilę wspomina, że czasami są bardzo blisko siebie. Osoba mówiąca traktuje Boga jak istotę tajemniczą i nieodgadnioną, o wielkiej sile sprawiającej, że nic się nie dzieje przypadkowo. Wiara podmiotu lirycznego jest dość mocna, choć nierzadko bywała zachwiana, co wyrażają słowa „chociaż tak często w to wątpiłem”. W drugiej zwrotce ponownie mamy do czynienia z obrazem bliskości i oddalenia od Boga, którego obecność podmiot liryczny wyczuwa przede wszystkim, gdy jest samotny.

Piosenka „Bóg” ma formę apostrofu do tytułowego Boga i stanowi swego rodzaju rozmowę, a raczej monolog o Nim. Jest to szczera wypowiedź człowieka wierzącego, lecz jednocześnie tak bardzo ludzkiego w swoim zagubieniu i powątpiewaniu. Bóg stanowi tu oparcie i najwyższą siłę, do której w trudnych chwilach odwołuje się podmiot liryczny. Utwór ten pełen jest emocji i uczuć, mających za zadanie pokazać, jak trudna i wymagająca, a z drugiej strony inspirująca i umacniająca naszą osobowość jest wiara w Boga. Jedyny środek stylistyczny, jaki wykorzystano w tej piosence, to apostrofa, za pomocą której uzyskano efekt rozmowy ze Stwórcą.

Na bruku

Piosenka „Na bruku” opowiada natomiast o bezrobotnym wyrzuconym z pracy. Mimo że stracił posadę i możliwość na zarobek, bynajmniej nie wywołuje to w nim smutku, a wręcz przeciwnie – daje poczucie wolności oraz pozwala na odetchnięcie i odpoczęcie od ciągłego zgiełku i pędzącego świata. Mimo że mieszkanie podmiotu lirycznego i jego partnerki sypie się od spodu, a w lodówce nie da się znaleźć nawet lodu, w utworze można wyczuć radość i beztroskę związaną z życiem bezrobotnego. Wolność i swoboda pozwala cieszyć się życiem i miłością, co było zepchnięte na bok, gdy podmiot liryczny posiadał jeszcze pracę. Bezrobocie daje energię do życia i wyzwala pokłady radości, mimo że trzeba stać w kolejce po zasiłek, który nie starcza na zbyt wiele.

„Na bruku” ukazuje problem bezrobocia dość przewrotnie, jako sposób na ucieczkę od zindustrializowanej rzeczywistości i możliwość zadbania o to, co naprawdę ważne, czyli miłość i wolność. Bez pracy podmiot liryczny czuje się swobodnie, jest pełen energii życiowej i optymistycznie patrzy na świat. Aby uzyskać tak beztroski i wręcz sielski nastrój, zastosowano odpowiednie środki stylistyczne. Jednym z nich są metafory, takie jak „Wszystko kwitnie i eksploduje w nas”, „Kolor i zapach wirują w głowie” czy „Szalona wolność, chcesz się udławić nią”. Ubarwić opisywaną rzeczywistość mają również liczne epitety typu „szalona wolność”, „ostatnie pieniądze”, „swój zasiłek”. Ponadto podobnie jak w poprzednich piosenkach, tak i w „Na bruku” pojawia się apostrofa, z tym że w tym przypadku zwrócona jest w stronę ukochanej podmiotu lirycznego. Co ciekawe, „Na bruku” to pierwszy z omawianych dziś utworów, w którym występują rymy; są one nieregularne, męskie i końcowe.

Piosenka

Utwór o nietypowym tytule „Piosenka” opowiada o trudach miłości i problemach związanych z samotnością. Początkowo podmiot liryczny wskazuje, że miłość to walka, a wierność jest trudna, jednak samotność okazuje się jeszcze gorsza, ponieważ jest jak spocone i złe miasto. Z kolei uczucia określa jako morfinę dla chorych, wołanie zza krat, dobroć, mamę dla dziecka i poezję. Widać zatem, że osoba mówiąca wywyższa miłość i traktują ją jako swego rodzaju wybawienie przed zgubną samotnością. Mimo to nie jest ona łatwa, ponieważ wymaga wierności i bycia fair wobec drugiej osoby, co nie każdy potrafi. Miłość oczyszcza i ogrzewa, daje siłę i energię do życia, ale wymaga również poświęcenia i dużych starań obojga kochanków.

„Piosenka” jest więc utworem chwalącym największe ludzkie uczucie i pokazującym jego pozytywny wpływ na życie człowieka. To ona nadaje mu sens i sprawia, że wato budzić się każdego dnia, a jej brak wywołuje negatywne skutki. Środki stylistyczne pojawiające się w „Piosence” są dość ubogie, ponieważ wśród nich można wymienić wyłącznie nieregularne i krzyżowe rymy męskie, apostrofę do ukochanej i porównania miłości do różnych elementów ludzkiego życia. Język tego utworu jest prosty, zwięzły i bardzo codzienny, gdyż niewiele różni się od mowy, jaką zwyczajowo się posługujemy.

Na rogu

Piosenka „Na rogu” odnosi się do osiedlowej rzeczywistości wielkich blokowisk i porusza tematykę trudnej młodzieży. Tytułowy róg jest symbolem owego brutalnego i pełnego patologii społecznych świata, gdzie dzieci chodzą z nożami w kieszeniach, napadają na przechodniów, używają baseballi i noszą dresy. Ich gwałtowne i nieobliczalne zachowanie wynika z nudy, pełnych agresji obrazów, jakie serwuje im telewizja oraz przemocy stosowanej przez rodziców, którzy nie interesują się ich losem, biją i nadużywają alkoholu. Widać więc, że w „Na rogu” mamy do czynienia ze swego rodzaju wyjaśnieniem i usprawiedliwieniem brutalnego zachowania młodzieży z bloków z wielkiej płyty.

Gdyby nie wychowanie pozbawione miłości, samotność, brak zainteresowania ze strony rodziców i nadużywanie przez nich alkoholu, życie tytułowej młodzieży zza rogu mogłoby wyglądać zupełnie inaczej. Niestety stało się inaczej, dlatego trzeba przed nimi uciekać i chować się, gdzie tylko się da. „Na rogu” przedstawia zatem smutny i pozbawiony nadziei świat szarych blokowisk, gdzie dzieci i młodzież spędzają czas w sposób agresywny i bezproduktywny, co wynika ze złego wychowania przez rodziców. Według mnie jest to jednak bardziej krytyka rzeczywistości, która nie daje tym dzieciom szans na normalne życie, a nie ich samych.

Podmiot liryczny stara się zwrócić uwagę na to, że gdyby zostały one wychowane w odpowiedni sposób, nie otaczałyby ich obecna w telewizji agresja i przemoc, a nudę zastąpiono by pożytecznymi zajęciami, agresywna młodzież z blokowisk mogłaby być całkiem normalna. Wśród środków stylistycznych wykorzystanych w „Na rogu” należy wymienić przede wszystkim powtórzenia tytułowych słów „na rogu”, które są symbolem zniszczonego i zdegenerowanego świata młodzieży z blokowisk. Ponadto można zauważyć porównanie „jak Rambo” oraz apostrofy skierowane zarówno do trudnej młodzieży, jak i do przechodnia wędrujące przez blokowisko.

Podsumowanie

Język, jakim posługuje się zespół T. Love, jest prosty, dość oczywisty, mało poetycki i podobny do tego, którego używamy na co dzień. Nie ma tu miejsca na żadne wielkie językowe eksperymenty, a środki stylistyczne są używane rzadko. Wśród najczęściej wykorzystywanych figur można wymienić proste metafory, epitety, porównania, powtórzenia i apostrofy, za pomocą których opisywana rzeczywistość staje się barwniejsza i ciekawsza, a podmiot liryczny może wskazać na emocje i wartości, które mają dla niego największe znaczenie. Ich użycie jest zasadne i pasuje do nastroju oraz przesłania przeanalizowanych utworów.

Bibliografia

I Literatura podmiotu:
1. T. Love, Bóg, W: Prymityw [płyta CD], Polska, Pomaton EMI, 1994,
2. T. Love, Warszawa, W: Pocisk miłości [płyta CD], Polska, Arston, EMI, 1991,
3. T. Love, Na bruku, W: Pocisk miłości [płyta CD], Polska, Arston, EMI, 1991,
4. T. Love, Piosenka, W: Antyidol [płyta CD], Polska, Pomaton EMI, 1999,
5. T. Love, Na rogu, W: Chłopaki nie płaczą [płyta CD], Polska, Pomaton EMI, 1997.

II Literatura przedmiotu:
1. Pogranicza i korespondencje sztuk, red. Cieślikowska Teresa, Słowiński Janusz, Wrocław, Ossolineum, 1980, s. 296, ISBN 8304003732,
2. Tremain Rose, Muzyka i cisza, Poznań, Zysk i S-Ka, 2006, s. 80-83, ISBN 8372981973,
3. Praca zbiorowa, Encyklopedia Muzyczna PWN, Warszawa, PWN, 2008, s. 60-81, ISBN 9788301152291,
4. Wade-Matthews Max, Thompson Wendy, Encyklopedia muzyki, Warszawa, PWN, 2008, s. 351-353, ISBN 9788374950862.

Ramowy plan wypowiedzi:

1. Określenie problemu: Analiza języka wykorzystywanego w tekstach piosenek zespołu T. Love w kontekście ich interpretacji i sposobu wykorzystania środków stylistycznych.

2. Kolejność prezentowanych argumentów:
a) „Warszawa”: Warszawa jako miasto zniszczone, ale mając duszę; podmiot liryczny identyfikujący się ze stolicą.
b) „Bóg”: jednostronna rozmowa z Bogiem, która pokazuje, jak trudna i jednocześnie pozytywna jest wiara w Boga.
c) „Na bruku”: przewrotnie ukazany problem bezrobocia jako szansy na wolność i cieszenie się życiem.
d) „Piosenka”: utwór podejmujący tematykę miłości, który pokazuje, jak trudne i jednocześnie zbawienne dla człowieka może być to uczucie.
e) „Na rogu”: piosenka odnosząca się do brutalnej i trudnej rzeczywistości wielkich blokowisk; próba zrozumienia sytuacji, w jakiej znalazła się młodzież z blokowisk.

3. Wnioski:
a) Język, jakim posługuje się zespół T. Love, jest prosty, nieskomplikowany i podobny do mowy codziennej.
b) Najczęściej wykorzystywane środki stylistyczne pojawiające się w piosenkach zespołu T. Love to: apostrofy, porównania, epitety, metafory i powtórzenia.
c) Wykorzystywane przez T. Love środki stylistyczne mają za zadanie ubarwić zaprezentowany świat i pokazać, jakie wartości i ideały mają największe znaczenie dla podmiotu lirycznego.

 

Podobne wpisy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *