Symbolizm w wierszu „Kowal” Staffa
Podmiot liryczny to tytułowy kowal opowiadający o swojej pracy. Widać w niej wielkie zaangażowanie, oddanie i determinację. Mówi on o tym, że wyrzuca z siebie kruszce drogocenne i rzuca je na kowadło, co należ traktować jako symbol kształtowania ludzkiego charakteru. Podmiot liryczny jest bardzo stanowczy w tym, co robi, dlatego można wysnuć wniosek, że stanowi on alegorię człowieka, który z ogromną zaciętością i zdecydowaniem stara się uformować swoją osobowość. Chce być człowiekiem silnym, męskim i nieugiętym, lecz wie, że może to osiągnąć wyłącznie poprzez ciężką pracę nad samym sobą.
Tytułowy kowal kieruje swoje słowa do serca, które jest symbolem trudnym do jednoznacznej interpretacji. Można jednak pokusić się o stwierdzenie, że stanowi ono alegorię wartości człowieka oraz jego charakteru. Aby go wykuć, kowal wali w serce z całej siły, bo wie, że tylko poprzez pracę nad nim może w odpowiedni sposób ukształtować swój charakter.
Ma świadomość, że w ten sposób istnieje również ryzyko złamania serca, czyli w wymiarze ludzkim utraty motywacji, lecz mimo to woli podjąć ryzyko, aniżeli się zatrzymać i przestać walczyć o coraz lepszą osobowość. W ten sposób podmiot liryczny wyraża zdanie, że lepiej nie istnieć, niż być człowiekiem słabym bez wyrazistego charakteru.
Widać więc, że wiersz Staffa jest symbolem ludzkiej potęgi, która funkcjonuje dzięki możliwości ciągłego ulepszania własnej osoby. Poprzez „Kowala” autor wyraża opinię, jakoby każdy z nas był kowalem swojego losu. Za pomocą utworu postuluje, że bez względu na wszystko należy próbować być coraz lepszym i silniejszym człowiekiem, a to, czy uda się nam to osiągnąć i pokonać wszelkie przeciwności, zależy wyłącznie od nas. „Kowal” pełni zatem funkcję symbolu ludzkiego życia i losu, który każdy z nas wykuwa sobie sam.