Ujęcie wojny w „Labiryncie Fauna”
Akcja „Labiryntu Fauna” dzieje się w 1944 roku w rządzonej przez faszystów Hiszpanii. Główną bohaterką jest dziewczynka o imieniu Ofelia, która nie umiejąc poradzić sobie z brutalną rzeczywistością, ucieka w świat fantazji. Produkcja pokazuje rzeczywistość wojenną, kontrastując ją z baśniowymi wydarzenia, w jakich uczestniczy Ofelia. Symbolem zła w „Labiryncie Fauna” jest kapitan Vidal – cyniczny i okrutny dowódca, dla którego liczy się tylko własne ego. Mimo że jest człowiekiem, czyli rzeczywistą postacią, okazuje się większym potworem niż te, z którymi ma do czynienia Ofelia podczas swoich baśniowych podróży. Faszyzm odebrał mu duszę i wszelkie ludzkie uczucia.
Reżyser, zestawiając ze sobą bajkowy i realny świat, buduje dwie odmienne rzeczywistości: realną, czyli okrutny, wojenny świat, który jest światem ciała bez duszy oraz rzeczywistość baśniową, symbolizującą nieśmiertelną duszę. Oba światy się przenikają i pozostają w opozycji do siebie; nie sposób bowiem oddzielić od siebie tych dwóch rzeczywistości, jeśli bestia, czyli kapitan Vidal nie pochodzi ze świata magii, lecz jest „produktem” systemu faszystowskiego, któremu nie może równać się nawet najbardziej odrażający stwór, z jakim miała do czynienia Ofelia podczas swoich magicznych podróży.
Oryginalne ujęcie II wojny światowej w kontraście ze światem magii nie jest jedynym pozytywnym aspektem filmu. Także czarujący klimat opowieści i głęboka, niejednoznaczna fabuła nie pozwalają przejść obok tej baśniowo-wojennej produkcji obojętnie. Podsumowując, „Labirynt fauna” to film o II wojnie światowej, który przedstawiony jest w formie baśniowo-dramatycznej, a jego nastrój jest tajemniczy i w dużej mierze pesymistyczny.