Zwierzę i człowiek – bliska relacja na przykładzie „Księgi dżungli”

O wzajemnym przywiązaniu zwierzęcia i człowieka traktuje także „Księga dżungli” Rudyarda Kiplinga. Główny bohater to Mowgli – syn drwala, który w wieku dwóch lat został porwany przez tygrysa, a następnie odbity przez parę wilków. Mające dobrą wolę zwierzęta zauroczyły się chłopcem, dlatego postanowiły go wziąć pod swoją opiekę i mianować go jednym z członków rodziny. W ten sposób Mowgli stał się integralną częścią wilczej rodziny, w efekcie czego zaczął zachowywać i mówić jak zwierzęta.

Będąc w dżungli, bardzo mocno przywiązał się do innych jej mieszkańców, co objawia się poprzez częste zabawy z braćmi wilkami, naukę, jaką pobierał od niedźwiedzia Baloo czy bliską znajomość z pumą Bagheera. Mogwli to bohater otwarty i potrafiący nawiązywać kontakty ze zwierzętami, z którymi żyje w bardzo dobrych relacjach.

Szybko przywiązał się do rodziców, Baloo i Bagheery, zostając ich serdecznym przyjacielem i jednym z pełnoprawnych członków zwierzęcego świata. Zwierzęta często mu się zwierzały, co czyniła puma Bagheera, dawały mu lekcje życie, tak jak Baloo, czy po prostu opiekowały się nim, czego dowód stanowi zachowanie pary wilków. Mowgli potrafił się odwdzięczyć dobrocią i serdeczności, co bez wątpienia zwierzęta doceniały.

Wszystko to pozwala stwierdzić, że w „Księdze dżungli” mamy do czynienia z bardzo silnym przywiązaniem pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, które umożliwia im na wspólne życie w symbiozie. Zwierzęta stworzyły Mowgliemu alternatywną dla ludzkiej rzeczywistość i zastąpiły rodzinę, dzięki czemu mógł bezpiecznie dorastać, zamiast w samotności zginąć z głodu w dżungli.