Motyw arkadii (raju) w „Żywocie człowieka poczciwego”
Autor kreuje postać szlachcica-ziemianina żyjącego wedle wyznaczonych zasad w swojej ziemskiej posiadłości ukazanej na wzór arkadii. Życie w nim odbywa się harmonii z naturą i polega na pielęgnowaniu ziemi, religijności, umiłowaniu rodziny, a także miłości do ojczyzny. Prowadząc gospodarstwo i troszcząc się o nie, bohater kreuje własną osobowość i zyskuje pozytywne cechy charakteru. Ważnym jest także fakt, że główna postać „Żywota człowieka poczciwego” zatrudnia do pracy chłopów i nie gardzi nimi. Szanuje ich wysiłki, mimo że pochodzą z niższej klasy społecznej.
Warto również nadmienić, że stworzony przez Reja obraz arkadii polega na dbaniu o swoje korzenie i godnym życiu w zgodzie z najważniejszymi cnotami. Główny bohater ma świadomość, że wywodzi się z warstwy szlacheckiej, lecz fakt ten go nie deprawuje. Wręcz przeciwnie – jest to dla niego nobilitacja, dopingująca do wkładania jeszcze większego wysiłku w dążenie do szczęścia.
Bardzo istotnym elementem arkadii ukazanej w „Żywocie człowieka poczciwego” jest spokojne gospodarowanie wiejskim dobytkiem, regularne prace polowe, życie w harmonii z naturą oraz głęboka religijność, dzięki czemu bohater rozwija w sobie pozytywne cechy charakteru. Przyroda i dbanie o nią są nawykami, które Rej nieodłącznie przypisuje arkadii ukazanej w swoim dziele. Reasumując, arkadia w „Żywocie człowieka poczciwego” to spokojne życie na wsi w harmonii z Bogiem, naturą, obyczajami i rodziną, gdzie ceni się takie wartości jak spokój, cnota, pracowitość czy życie według ustalonych zasad.