Zbrodnia Edypa – tragiczny zbrodniarz dramatu Sofoklesa
Dramat Sofoklesa przedstawia losy tytułowego bohatera, który za pośrednictwem delfickiej wyroczni dowiaduje się, że popełni zbrodnię na własnym ojcu, a następnie poślubi rodzoną matkę. Dowiedziawszy się o tej złowrogiej przepowiedni, Edyp decyduje się na ucieczkę, lecz mimo to ostatecznie przewidywania się spełniają. Okazuje się, że główny bohater nie może uciec od zbrodni, mimo że bardzo tego pragnie. Początkowo z oddaniem i poświęceniem dla swojego ludu próbuje odnaleźć zabójcę Lajosa, nie wiedząc, że szuka samego siebie.
Jako władca przeżywa chwile uniesienia, wykazuje się determinacją i oddaniem w imię narodu. Kiedy jednak Tyrazjasz oznajmia, kto w istocie zabił dawnego króla, Edyp wpada we wściekłość, co pokazuje, że nie potrafi pogodzić się z losem. Wysuwając argument, że Kreon z Tyrazjaszem zorganizowali spisek na jego osobę, uwydatnia swoją pychę. W ten sposób próbuje odsunąć od siebie zarzuty i obronić się przed wizją spełnienia przepowiedni. Gdy pomawia Kreona i Tyrazjasza o spisek, jest arogancki i zuchwały, a zarazem pełen obaw i niepokojów. Nerwowo wypytuje Chór o przebieg rozmowy Tyrazjasza z Kreonem, a gdy ten drugi go odwiedza, wyładowuje na nim swoją złość i rozdrażnienie.
Kreon jest niespokojny, nie potrafi się opanować i nie wie, co czynić, czemu daje wyraz podczas rozmowy z Jokastą. Z czasem, gdy na jaw wychodzi prawda o zabiciu Lajosa przez tytułowego bohatera, ogarnia go przerażenie, które doprowadza do arogancji i złości, tak jak podczas gróź chłosty posłańca, który poinformował go, że Jokasta jest jego matką.
Wówczas, kiedy Edyp już doskonale wie, że zabił ojca i poślubił matkę, spada na niego ogromne poczucie winy, co w połączeniu z wiadomością o śmierci Jokasty sprawia, że wyłupuje sobie oczy i udaje się w miejsce, gdzie będzie mógł być anonimowy. Jego przeżycie egzystencjalne pełne są rozgoryczenia, żalu, rozpaczy i smutku. Obrazują one tragizm sytuacji, w jakiej znalazł się tytułowy bohater dramatu Sofoklesa, jak również wyrażają jego bezsilność, obawy, strach i rozterki wewnętrzne.