Abraham jako ojciec (Biblia, Stary Testament)

Jedną z najbardziej znanych przypowieści traktujących o stosunkach ojca z synem jest biblijna opowieść o Abrahamie. Abraham był człowiekiem, który poświęcił życie Bogu. Żył tak, aby Pan był z niego jak najbardziej zadowolony. Po śmierci ojca Abraham otrzymał od Stwórcy polecenie opuszczenia swej rodzimej ziemi i udania się do miejsca, które będzie jego nowym domem. W zamian za to Bóg obiecał uczynić jego naród wielkim, a imię błogosławionym.

Starzec posłuchał Stwórcy i udał się w podróż. Abraham postanowił postąpić tak samo jak Bóg w stosunku do niego i poprosić Go o spełnienie największego marzenia, którego nie mógł urzeczywistnić, czyli posiadania potomka. Bóg wysłuchał jego próśb i obiecał, że starzec będzie miał tyle dzieci, ile gwiazd na niebie. W końcu nadszedł upragniony dzień, w którym na świat przyszedł potomek Abraham – Izaak. Ojciec był niezwykle uradowany i szczęśliwy z powodu urodzin syna, jak również dlatego, że Bóg okazał się dla niego miłosierny i spełnił jego prośbę. Lecz ową wielką radość o dziwo zmącił również sam Bóg, wystawiając Abrahama na ciężką próbę; Abraham miał złożyć w ofierze swego jedynego, pierworodnego syna.

W tym momencie mogłoby się wydawać, że Abraham Go nie posłucha, wszak tak długo oczekiwał, aż urodzi mu się syn, który był jego oczkiem w głowie. Rzeczywistość okazała się jednak odmienna; Abraham, tak jak mu nakazał Stwórca, wziął swojego syna na górę Moria, przygotował sztylet, położył Izaaka na ołtarzu i już miał go złożyć w ofierze, lecz w ostatnim momencie odezwał się głos z niebios, mówiący, żeby odłożył nóż i oszczędził swego potomka. Staruszek odetchnął z ulgą. Była to dla niego chwila największej próby w życiu, którą udało mu się przejść. W zamian za to Abraham po dziś dzień jest nazywany ojcem narodów, w końcu to jemu Bóg obiecał liczne potomstwo i rozsławienie jego imienia.

O czym może świadczyć powyższa historia? Na pewno o niezwykłej sile wiary Abrahama, która pozwalała mu poświęcić nawet swojego jedynego syna, jeśli taki będzie rozkaz Pana. Abraham wiedział, że wyroki boskie są nieodgadnione, a jego zadaniem jest im się podporządkowywać. Ojciec zatem jest ukazany jako kochający swego syna, lecz jeszcze bardziej Stwórcę; miłość do Boga okazuje się silniejsza od uczucia do swego potomka – Izaaka. Przypowieść o Abrahamie można traktować także w kontekście Boga, który jest także ukazany jako ojciec, ojciec bardzo wymagający i wystawiający na próbę swoje dzieci.