Relacja ojciec-syn w Przedwiośniu (Cezary – Seweryn Baryka)
Duży wpływ na postawę głównego bohatera ma Seweryn Baryka – ojciec Cezarego. Związek emocjonalny między tymi dwoma postaciami zostaje ukazany w rozdziale „Szklane domy”. W dzieciństwie Seweryn jest dla Cezarego autorytetem; osobą, z którą spędza wiele dających mu radość godzin. Uwielbia przesiadywać z ojcem, odrabiając lekcje i zgłębiając wiedzę, dlatego można stwierdzić, że wpływ rodzica na dziecko jest bardzo duży.
Zgoła inaczej wyglądają relacje pomiędzy Cezarym a matką. Kiedy Seweryn idzie na front, kobieta zostaje zmuszona, aby wychowywać syna samotnie, zapewniając mu równocześnie środki do życia. Na jej barakach spoczywa ogromnie dużo pracy, lecz mimo to i mimo danych przyrzeczeń Cezary nie szanuje matki i za nic ma jej zdanie. Raz po raz łamie jej zakazy, robiąc, co mu się żywnie podoba. W czasie rozłąki z ojcem młodzieniec często płacze w ukryciu z powodu tęsknoty do swojego taty. Obaj są bowiem do siebie bardzo przywiązani i darzą się dużym uczuciem.
Kiedy Seweryn jest obecny w domu, ma ogromny wpływ na postawę swojego syna, lecz wyjazd na wojnę sprawia, że to Cezary staje się głową rodziny. Młody Baryka tak się przyzwyczaja do swojej roli, że gdy ojciec wraca z frontu, młodzieniec nie jest z tego zadowolony ze względu na to, iż nie podoba mu się panowanie Seweryna w domu. Cezary często nie zgadza się z jego wolą, lecz nigdy nie daje upustu swoim negatywnym emocjom, które zatrzymuje w sobie. Przez szacunek, jakim darzy ojca, nie jest w stanie mu się przeciwstawić.
Jak widać, Cezary o wiele bardziej szanuje Seweryna niż swoją matkę, w stosunku do której często jest bardzo szorstki. Młody Baryka mocniej ceni ojca, który znacznie wpływa na jego postawę. Widać to chociażby wówczas, gdy Cezary jedzie z Sewerynem do Polski. Mimo że wyznaje inne wartości i często stoi w opozycji do swojego ojca, nie jest w stanie go zranić na tyle, aby nie dać mu spełnić marzeń. Jego postawa ma na celu uszczęśliwienie ojca bez względu na okoliczności.
Z kolei dla matki jest oziębły i oschły, mimo że w czasie nieobecności Jadwiga poświęca dla niego dosłownie całe swoje życie. W każdym razie bohaterowie „Przedwiośnia” są przykładami odpowiedzialności rodziców, którzy kochają syna i chcą wychować najlepiej, jak tylko potrafią, jednak on sprawia problemy wychowawcze.