Charakterystyka Karola Wielkiego – portret władcy z „Pieśni o Rolandzie”

„Pieśń o Rolandzie” ukazuje postać historyczną, będącą swego czasu królem Franków – Karola Wielkiego. Poznajemy go jako człowieka, który z ogromnym poświęceniem i wielką determinacją walczy z poganami, szerząc na świecie chrześcijaństwo.

Średniowieczny utwór opisuje go jako wielkiego, dumnego i dostojnego władcę, potrafiącego wzbudzić we wrogach śmiertelny strach, a w poddanych wyrazy najwyższego szacunku i lojalności. Karola Wielkiego z całą pewnością można określić jako króla bardzo mądrego i mającego błogosławieństwo Boga, co w okresie średniowiecza oznaczało wyrazy najwyższej łaski.

Wykazuje się on troską o sprawy ojczyzny i potrafi z uwagą wysłuchać opinii podwładnych. Niezależnie od sytuacji, w jakich się znajduje, z kłopotów zawsze wychodzi obronną rękę, ponieważ bez względu na wszystko podejmuje odpowiednie, kierowane przez Boga decyzje.

O wstawiennictwie niebios za jego osobą świadczy fakt, że Stwórca zsyła mu wizje ukazujące przyszłość. Karol Wielki niezwykle mocno przejmuje się losem zarówno poddanych, jak i rycerzy, czego dowód daje w momencie, gdy wraca na pole bitwy, aby pomścić śmierć Rolanda.

Można zatem powiedzieć, że jest człowiekiem wyrozumiałym, wrażliwym i umiejącym okazywać ludzkie uczucia, co nie jest takie łatwe, kiedy pełni się funkcję najwyższej osoby w całym narodzie. O nadludzkich umiejętnościach, niezwykłej wiedzy, ogromnej sile i łasce Bożej świadczy jego miecz zmieniający barwę kilkadziesiąt razy każdego dnia, a także fakt, że Bóg wyznacza mu jego własnego archanioła, który ma się nim opiekować.

Przy jego pomocy Karol Wielki wygrywa potyczkę z emirem Baligantem – dowódcą wojsk arabskich, co pokazuje go jako doskonałego wojownika i niepokonanego rycerza wykonującego rozkazy nadane przez samego Boga.

Podsumowując, „Pieśń o Rolandzie” przedstawia postać wyrozumiałego, niezwykle odważnego, bohaterskiego, męskiego i silnego władcy, który całe swoje życie poświęca w imię najważniejszych w średniowieczu wartości. Karol Wielki nie ma żadnych wad, a w walce pomaga mu sam Bóg, podkreślając tym samym jego nadludzkość. Sposób jego kreacji jest w pełni pozytywny i odzwierciedla średniowieczne myślenie o rycerzach i władcach idealnych.