Janko Muzykant – charakterystyka bohatera noweli Sienkiewicza
Tragiczną postacią jest tytułowy bohater noweli Henryka Sienkiewicza „Janko Muzykant”. Przedstawia ona losy utalentowanego dziecka pochodzącego z ubogiej, wiejskiej rodziny, który spełnia się podczas gry na skrzypcach. Muzyka to jego całe życie, dlatego upaja się każdym dźwiękiem, począwszy od szumu wiatru, skończywszy na śpiewie ptaków.
Janko Muzykant postrzega rzeczywistość poprzez nuty, jednak talent okazuje się dla niego przekleństwem i przyczyną tragicznego losu. Z powodu zamiłowania do muzyki jest bity przez rodziców, a za próbę zagrania na skrzypcach obcej osoby sąd skazuje go na chłostę, w efekcie której umiera.
Janko jest dzieckiem mizernym fizycznie, ale posiadającym wielkie uzdolnienie artystyczne. Cierpi z powodu okrutnej, wiejskiej rzeczywistości, będącej przekleństwem dla każdego, kto choć w najmniejszym stopniu odróżnia się od większości.
Zaściankowość, bieda, skrajnie trudne warunki życiowe i niski poziom wykształcenia powodują, że nikt nie potrafi dostrzec w Janku nieprzeciętnego talentu, dlatego zamiast go rozwijać, zmusza się go do ciężkich prac fizycznych, mimo że jego budowa ciała na to nie pozwala.
Motyw dziecka w noweli Sienkiewicza zobrazowano w sposób tragiczny, tak aby zwrócić na ówczesne problemy wsi i bardzo trudny los dzieci żyjących na jej terenie. Takie ujęcie tematu w pełni podporządkowuje się założeniom pozytywizmu postulującym pracę u podstaw.