Obraz i warunki życia w obozie koncentracyjny na podstawie Opowiadań Borowskiego
Opowiadania Tadeusza Borowskiego opowiadają historię Tadka – więźnia obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Warunki, w jakich żyje główny bohater, są wręcz urągające. Ogromny natłok ludzi w jednym miejscu, brak jedzenie i picia, brak jakiekolwiek higieny i ciągłe wycieńczenie sprawiają, że ludzie stali się zwierzętami walczącymi o życie. Temu trendowi podporządkował się również Tadeusz, dla którego – podobnie jak dla wszystkich innych więźniów obozu – nie liczyło się nic innego poza przeżyciem.
Warunki obozowe sprawiły, że zniknęły wszystkie humanitarne wartości, takie jak godność, honor czy poszanowanie drugiego człowieka. Liczył się bowiem wyłącznie instynkt przetrwania, który bez względu na wszystko nakazywał walkę o swoje życie. Z tego względu Tadek stara się być sprytnym więźniem, umie walczyć o swoje i wie, jak się zachować, aby przeżyć kolejny dzień. Aby to osiągnąć, musiał się wyzbyć uczuć i ludzkich wartości. Walka o byt wymaga od niego poddania się mechanizmom lagrowym, przez co niekiedy dopuszcza się czynów, których z pewnością nie popełniłby w normalnych warunkach.
Nie można jednak go jednoznacznie osądzać, gdyż nikt nie ma prawa do wartościowania osób zniewolonych w obozach koncentracyjnych. Jak więc widać, Tadeusz Borowski, prezentując postać Tadka, przedstawia zniewolonego Polaka, osadzając go w warunkach obozowych. Pokazuje zarówno fizyczne, jak i psychiczne zniewolenie bohatera. Obóz zmusił go do poddania się temu zniewoleniu i nie pozwolił na walkę z nim, gdyż groziło to utratą życia.