Obraz Maryi jako matki (Biblia)
Miłość macierzyńska została ukazana już w Biblii na przykładzie postaci Maryi. Pewnego dnia objawił się jej Duch Święty, zwiastując, że jako niepokalana kobieta zrodzi syna Jezusa z Ducha Świętego, co ma miejsce w betlejemskiej szopie. Wybór jej osoby przez Boga wynika z jej służalczości wobec Stwórcy, któremu ufa bezgranicznie, w najmniejszym stopniu nie podważając Jego woli. W czasie młodości Chrystusa pokornie zgadza się z jego wolą, pozwalając mu nauczać i być niezależnym wobec niej.
Maria kocha Jezusa bezgranicznie i całkowicie mu ufa, gdyż widzi w nim postać Boga. Z jednej strony jest zatem bardzo wyrozumiała, ale z drugiej mocno odczuwa fakt boskości, a co się z tym wiąże – częstej nieobecności syna w jej życiu. Temat ten porusza chociażby ewangelia św. Łukasza, która opisuje ból Maryi pod krzyżem, gdzie Jezus zostaje stracony. Widzimy jej ogromne cierpienie spowodowane sytuacją, w jakiej znalazł się Jezus. Maryja bardzo kocha swojego syna, dlatego Jego agonia sprawia Jej niewyobrażalnie dużo udręki.
Do ukazania bólu Maryi św. Łukasz w swojej ewangelii używa wielu metafor. Jedna z nich występuje podczas drogi krzyżowej Chrystusa, kiedy cierpiący Syn Boży widzi zrozpaczone niewiasty opłakujące jego los, a następnie pochodzi do nich i mówi, żeby nie płakały nad Nim, lecz nad sobą i swoimi dziećmi. Owe niewiasty niewątpliwie możemy utożsamiać z Maryją, która co najmniej tak samo jak one przeżywała mękę swojego syna.
Miłość macierzyńska Matki Boskiej jest więc opiekuńcza, wyrozumiała, bezgraniczna i troskliwa, co wynika z boskiego natchnienia, lecz jednocześnie pełna cierpienia i trudu, co z kolei jest uzależnione od jej ludzkich uwarunkowań psychicznych i uczuciowych.