„Pierwsza Przechadzka” – obraz Warszawy. Interpretacja i analiza wiersza Staffa
Ogromny wpływ na wydźwięk wiersza Leopolda Staffa zatytułowanego „Pierwsza Przechadzka”miał okres, w którym został napisany. Chodzi bowiem o rok 1939, czyli czas tuż po opanowaniu stolicy Polski przez hitlerowskich Niemców. Próżno więc szukać w obrazie Staffa piękna i harmonii. W zamian widzimy reporterski opis zbombardowanej Warszawy.
Zniszczenia opisywane przez mówiący w liczbie mnogiej podmiot liryczny, którego możemy utożsamiać z mieszkańcami Warszawy, wyzwalają w nim wiarę, że kiedyś miasto ponownie będzie tętnić życiem. Jest jednak to przyszłość tak odległa, że wiara wydaje się nieuzasadniona.
Podmiot liryczny wskazuje, że stolica Polski tuż po rozpoczęciu wojny stała się polem bitwy, na którym codziennie toczy się walka o życie. To doprowadza do sytuacji, w której nawet własny dom nie daje azylu oraz poczucia stabilności i bezpieczeństwa. Miasto owładnięte jest instynktem przeżycia dominującym w nim na każdym kroku.
Tylko przyszłość daje nadzieję na lepsze życie. Warszawa w „Pierwszej przechadzce” jest jedną wielką ruiną, którą niezwykle trudno będzie odbudować. Podmiot liryczny ma świadomość zła, jaki spadło na miasta z powodu wojny, lecz pomimo takiego pesymistycznego obrazu zniszczonej stolicy wiersz ma pozytywny wydźwięk, gdyż jego zadanie to zdopingowanie mieszkańców do walki o lepsze jutro.