Dedal i Ikar jako ojciec i syn
Ojciec, czyli Dedal, to trzeźwo myślący konstruktor, dla którego rozsądek jest najważniejszy. Logiczne i racjonalne spojrzenie na świat narzuca swojemu synowi, lecz ten jest zbyt młody, aby postępować w życiu rozważnie. Podczas podejmowania decyzji nie kieruje się rozumem, lecz sercem i emocjami.
Z tego względu podczas lotu, dzięki któremu wraz z ojcem ma opuścić wyspę Kretę, wznosi się zbyt wysoko. Kierując się emocjami i nie zważając na ostrzeżenia Dedala, podejmuje szaloną decyzję o poszybowaniu w stronę słońca. W ten sposób jego zrobione z wosku skrzydła roztapiają się, a on sam spada do morza i umiera.
Postawa Ikara jest zatem szalona i symbolizuje wzniosłe młodzieńcze ideały, będące w tym przypadku ogromnym problem skazującym go na śmierć. Postać Ikara należy traktować jako symbol nieprawnego i marzycielskiego młodzieńca, który nie zważa na konsekwencje podejmowanych przez siebie decyzji, dlatego jego postawę powinno się ocenić w sposób negatywny.
Wykazuje się brakiem rozwagi, ulega emocjom, nie słucha się mądrzejszego ojca, jest nieodpowiedzialny i nie potrafi trzeźwo spojrzeć na świat. Żyje marzeniami i chęcią osiągnięcia wielkich rzeczy, co doprowadza zarówno jego, jak i Dedala do tragedii.
Z kolei ojciec Ikara jest całkowicie innym człowiekiem, którego zachowanie można określić jako odpowiedzialne, rozsądne i rozważne. Konflikt pokoleń w przypadku tego mitu polega zatem na przyjęciu dwóch zgoła odmiennych postaw życiowych – marzycielko-idealistycznej i roztropnej. Sprzeczność pod tym względem w zachowaniu Dedala i Ikara wynika zapewne z różnicy wieku, jaka występuje pomiędzy nimi.
Z uwagi na doświadczenie życiowe i zdobytą wiedzę ojciec potrafi bowiem logicznie ocenić ryzyko podczas lotu i trzeźwo spojrzeć na otaczającą go rzeczywistość, zaś Ikar tego nie umie, bo jest zbyt młody i za mało doświadczony życiowo.