Arkadia w mitologii – znaczenie, opis
Kraina szczęścia była obecna już w mitologii greckiej, o czym wspomina Jan Parandowski w swojej „Mitologii”. Można w niej wyodrębnić dwa wyobrażenia na temat arkadii: jedno dotyczy tzw. złotego wieku w dziejach ludzkości, a drugie krainy Peloponez. Złoty wiek ludzkości był okresem, w którym człowiek nie znał trosk i mógł korzystać z życiodajnych sił natury.
W tym czasie zamiast wody w rzekach płynęło mleko, drzewa obrastały miodem, a ziemia ofiarowywała tyle dóbr, że ludzie nie musieli pracować, ponieważ świat obok nich był tak płodny, że w każdej chwili mogli czerpać z jego owoców. Parandowski przyrównuje złoty wiek ludzkości do niebiańskiego Raju, na co wpływ ma nie tylko idylliczny obraz świata, ale również fakt, że ludzie nie podlegali wówczas procesowi starzenia, a ich zabawa polegała wyłącznie na biesiadach i zabawie.
Owa arkadia zakończyła się w momencie, gdy nadszedł srebrny wiek, który zmusił człowieka do pracy. Obraz Arkadii w „Mitologii” wyłania się również poprzez opis rajskiej wyspy Peloponez. Jej zjawiskowe krajobrazy obfitujące w cudowną, bujną roślinność w połączeniu z przyjaznym ludziom klimatem stworzyły krainę będącą symbolem piękna i cudowności. W przeciwieństwie do złotego wieku na wyspie Peloponez trzeba było jednak pracować, dlatego zajmowano się przede wszystkim rolnictwem i wypasaniem bydła.