Biblijna Ewa – charakterystyka pierwszej kobiety na Ziemi
Jej postawa miała ogromny wpływ nie tylko na Adama – pierwszego mężczyznę na świecie, ale również na całą cywilizację człowieka, przynajmniej jeśli chodzi o kontekst religijny. Adam i Ewa zostali stworzeni w Raju, gdzie mieli żyć oni i ich potomkowie, czyli wszyscy ludzie. Mogli mieć wszystko, czego zapragną i do końca świata egzystować w rzeczywistości, która nie zna cierpienia, bólu ani grzechu. Nieznane im były choroby, śmierć i zawiść. Ta sytuacja miała trwać do końca świata pod jednym warunkiem: mianowicie nie mogli zrywać jabłek z zakazanego drzewa.
Mimo perspektywy życia w Raju Ewa, kuszona przez węża, decyduje się skosztować owocu. Nie chcąc narażać się Bogu w pojedynkę, dzieli się jabłkiem z Adamem, skazując tym samym zarówno siebie, jego, jak i całą ludzkość na potępienie i gniew Boży. Jej czyn był bowiem brzemienny w skutkach – przez niego każdy nowonarodzony jest obarczony grzechem pierworodnym.
Wpływ Ewy na Adama jest więc negatywny – to przez nią mężczyzna zostaje potępiony, ona jest przyczyną gniewu bożego, jaki spada na pierwszego człowieka na ziemi. Można domniemać, że gdyby nie Ewa i jej uległość wobec węża i pokusy, Adam nie skosztowałby jabłka z zakazanego drzewa.
Przez postać Ewy na kobietach ciąży fatum, ponieważ Biblia mówi, że zezłoszczony Bóg skazał ją na to, że będzie uzależniona od mężczyzn, czemu przeciwstawiają się dziś chociażby feministki. Biblijną Ewę można scharakteryzować jako kobietę uległą, nieasertywną, nieodpowiedzialną i bezmyślnie oddającą się pokusom, która nie potrafi opanować swoich żądz. Jej wizerunek jest zupełnie różny od świadomej swoich celów i zdeterminowanej Antygony.