Oleńka Billewiczówna – charakterystyka bohaterki „Potopu
Jedną z bohaterek powieści Henryka Sienkiewicza jest Oleńka Billewiczówna – charakterystyka bohaterki „Potopu” Litwinka wychowana przez szlachtę laudańską po śmierci dziadka, który obiecał wydać ją za mąż za Andrzeja Kmicica. Wyróżnia się piękną urodą, sprawiającą, że w trakcie trwania fabuły jest adorowana nie tylko przez Kmicica, ale również przez pana Wołodyjowskiego i Bogusława Radziwiłła. Można ją określić jako kobietę silną i dumną, która zna swoją wartość i jest świadoma swoich celów oraz planów. Jednocześnie nie jest arogancka i cyniczna, ale szczera, szlachetna i serdeczna.
Potrafi wykorzystać swój wdzięk, za sprawą którego zyskuje powszechne uznanie, co widać chociażby w Taurogach, gdzie żołnierze usługują jej i traktują z niezwykłym szacunkiem. Oleńka jest kobietą niezłomną, silną i bezkompromisową, która kieruje się w życiu prawdą i szlachetnością, co udowadnia, gdy wyrzuca kompanów Kmicica po tym, jak Znikis przyznaje się do złego zachowania w Lubiczu. Zawsze wykazuje się szczerością, nawet wtedy, gdy godzi to w jej dobre imię, o czym świadczy fakt, że przyznaje się Kmicicowi, iż oceniła go nieprawidłowo jako człowieka.
Służba dobru to podstawowa wartość przyświecają Oleńce, dlatego kiedy dowiaduje się, że przeznaczony jej mężczyzna został posądzony o zdradę, zniechęca się do niego, mimo że go kochała. Jej bardzo rygorystyczna i jednocześnie szlachetna hierarchia wartości pod żadnym pozorem nie może zostać złamana, toteż nie cierpi zdrajców, a ceni męstwo, rycerskość, odwagę, honor i patriotyzm. Jednocześnie Oleńkę można określić jako kobietę roztropną, odpowiedzialną i rozsądną, co udowadnia np. wówczas, gdy obmyśla plan ucieczki Taurogów. Nie można zapominać również o jej religijności, która została jej wpojona przez rodzinę, więc szacunek do niej należał się sam przez się.
Wszystko to składa się na obraz silnej, niemalże idealnej kobiety, o nieskazitelnym i całkowicie wybielonym charakterze, na którym nie da się znaleźć ani jednej plamy. Ukazany w ten sposób wizerunek kobiety jest jednym z elementów składających się na „Potop” jako na dzieło stworzone „ku pokrzepieniu serc”, czyli przedstawiające Polaków jako naród waleczny, rozsądny, odpowiedzialny, zjednoczony, patriotyczny, silny i odważny.