Charakterystyka Romualda Traugutta z „Gloria Victis”
Jeden z bohaterów to Romuald Traugutt – postać historyczna, polski generał i dyktator powstania styczniowego rozstrzelany po jego upadku przez Rosjan w murach warszawskiej cytadeli w 1864 roku. Autorka ukazuje go jako idealnego, niemal świętego przywódcę, który bierze na swoje barki odpowiedzialność za naród. Poznajemy go jako człowieka o mocnym głosie, bruździe na twarzy, smutnych i przenikliwych oczach oraz wielkiej charyzmie, dzięki której cieszy się posłuchem wśród żołnierzy. Traugutt to wódz odważny, mądry, rozważny i potrafiący zmotywować do walki.
Wobec żołnierzy jest wymagający, ale serdeczny i szlachetny, dlatego potrafi nawiązać z nimi bliskie relacje i docenić ich poświęcenie, czego dowodzi, gdy dziękuję Marysiowi za uratowanie życia. Traugutt osobiście przeżywa los narodu i poprzez swoje cierpienie prowadzi go do wolności. Pomimo poświęcenia czuje w sobie siłę, bo wie, że służy najważniejszym wartościom – prawdzie, wolności i ojczyźnie. Choć pojmuje, że on i jego żołnierze znajdują się w trudnej sytuacji i ma świadomość, iż powstanie nie ma szans na sukces, decyduje się stanąć na jego czele i potrafi nawet wygrywać w bitwach, co wskazuje na jego niezłomność i wierność wartościom.
Kreacja Romualda Traugutta ulega zatem heroizacji, a także mitologizacji, o czym świadczy porównanie jego głosu do Leonidasa, oraz sakralizacji, ponieważ narrator stwierdza, że jego imię jest święte, a on sam niesie krzyż całego narodu. Hiperbolizacja, czyli wyolbrzymienie zasług i dokonań Traugutta przy jednoczesnym pominięciu jego wad i błędów służy oddaniu mu hołdu i zaprezentowaniu jako wzorca moralnego oraz bohater narodowego, który ofiarowuje swoje życie na ołtarzu wolności ojczyzny. Poprzez taki zabieg czytelnicy „Glorii Victis” mieli docenić powstańców i przypomnieć sobie o ich zasługach.