Żabusia – charakterystyka bohaterki utworu Gabrieli Zapolskiej
Żabusia to szanowana żona i matka, która na pierwszy rzut oka wydaje się idealną, pozbawioną negatywny cech kobietą. Jest piękna, lubiana i troskliwa. Nie można mieć co do niej żadnych obiekcji. Jednak szybko okazuje się, że prawda, jak to zwykle bywa u Zapolskiej, jest gdzieś indziej.
Żabusia bowiem notorycznie zdradza swojego męża, nie mając przy tym żadnych skrupułów ani wyrzutów sumienia. Jej nieobecności w domu, które są wynikiem spotkań z innymi mężczyznami, tłumaczy cynicznymi historyjkami o edukacji dzieci w kościele lub samotnych spacerach. Obrazu dwulicowości Żabusi dopełnia fakt, iż kobieta wmawia mężowie, że nigdy nie byłaby skłonna do zdrady. Ten ślepo wierzy swojej na pozór idealniej żonie, nie wyczuwając w niej fałszu i zakłamania.
Nawet sugestie siostry Bartnickiego – męża tytułowej bohaterki – która jako jedyna przejrzała kobietę i wie o jej romansach, nie są w stanie wzbudzić w nim żadnego podejrzenia. Żabusia bowiem tak dobrze kłamie i ukrywa swoje romanse, że nikt nie jest w stanie zniszczyć jej nieskazitelnego wizerunku. Zatem tytułowa bohaterka utworu Gabrieli Zapolskiej to skrajna hipokrytka, egoistka i dwulicowa kobieta podporządkowująca sobie mężczyzn i owijająca ich wokół palca.
Nie liczą się dla niej uczucia ani to, czy robią krzywdę innym; dba tylko i wyłącznie o pozory i o to, aby jej niemoralne uczynki nie ujrzały światła dziennego. Jest fałszywa i obłudna. Tak negatywne przedstawienie portretu kobiety w „Żabusi” ma ponownie na celu wyszydzenie mieszczańskiej hipokryzji, która jest głównym tematem utworu.