Emma Bovary – charakterystyka bohaterki powieści Flauberta
„Pani Bovary” Gustave’a Flauberta ukazuje historię miłości pomiędzy nieco nieudolnym lekarzem – Karolem Bovary – a jego młodą żoną – Emmą. Główny bohater poznaje swoją wybrankę w czasie wizyty lekarskiej w prowincjonalnym miasteczku Tostes i od razu zakochuje się w niej bez pamięci. Emma to kobieta pozornie niewinna i spokojna, a w głębi duszy pełna sprzecznych emocji i burzliwych namiętności.
Początkowo jawi się jako piękna, wiejska dziewczyna zaczytana w ckliwych romansach, lecz po wyjściu za mąż przechodzi stopniową, negatywną przemianę. Szybko zdaje sobie sprawę, że nie kocha szczerze Karola i marzy o miłości idealnej, niezwykłej, opisywanej w romansach i powieściach Waltera Scotta. Brakuje jej podniosłych uczuć i wielkich namiętności, przez co poszukuje czegoś więcej, niż mąż jest jej w stanie zaoferować. Emma to kobieta niespełniona, melancholijna i sentymentalna, która daje się ponieść emocjom, dlatego wplątuje się w romans z Rudolfem.
Pragnie prowadzić lepsze, bardziej dostojne oraz intensywniejsze emocjonalnie i uczuciowo życie, którego symbol stanowi towarzystwo zgromadzone na wytwornym balu u markiza d’Andervilliers. Główna bohaterka powieści Flaberta w miłości poszukuje burzliwych porywów serca i szaleńczych namiętności. Jako że mąż nie może tego zapewnić, nawiązuje kolejne romanse z wytwornymi panami. Emma pragnie prowadzić lepsze i bardziej dostojne, dlatego zdradza Karola. W konsekwencji niszczy jego życie zarówno pod względem uczuciowym, jak i finansowym, wpędzając rodzinę w długi. Dba przede wszystkim o siebie i własne zachcianki, ignorując męża oraz dziecko.
Z pewnością można ją określić kobietą oderwaną od rzeczywistości, żyjącą w świecie ckliwych romansów kształtujących jej myślenie i osobowość. Pod maską prostej i naturalnej dziewczyny ukrywa swoje prawdziwe „ja” w obawie o reakcję męża i otoczenia. Udaje kogoś, kim nie jest, aby dostosować się do przypisywanych jej ról społecznych żony i matki. Ostatecznie jako tragiczna ofiara własnych namiętności, popełnia samobójstwo i rujnuje życie męża oraz córki. Emma nie potrafi odnaleźć szczęścia, bo nie umie go określić w kontekście prawdziwego, codziennego życia, a nie w odniesieniu do ckliwych romansów.
Jest skłonna do egzaltacji i zachowań romantycznych, a przez to, że nie odnajduje symetrii pomiędzy własnymi marzeniami a realnym życiem, staje się postacią tragiczną. Fakt, że przechodzi metamorfozę, upodabnia Emmę do Lady Chatterley oraz Izoldy, zaś to, że w gruncie rzeczy świadomie niszczy życie mężczyzny, przywodzi na myśl skojarzenia z żoną z „Lilii”. Emma jest z całą pewnością najbardziej skomplikowaną i niejednoznaczną kobietą ze wszystkich dziś omówionych bohaterek, jednak tak jak one, podlega emocjom i namiętnościom, które całkowicie kierują jej życiem.