Jagna Boryna – charakterystyka bohaterki „Chłopów”
Jagna z „Chłopów” Reymonta to dziewiętnastoletnia dziewczyna, jedna z głównych bohaterów powieści. Jako jedyna córka, została rozpuszczona przez matkę – Dominikową. Może robić, co jej się żywnie podoba, nie zważając na upomnienia innych. Kiedy przychodzi jesień, wychodzi za mąż za starego Borynę. Warto jednak zwrócić uwagę na pobudki, jakimi się kieruje przy decyzji wzięcia ślubu; nie jest to bowiem miłość, tylko fakt, że matka namawia ją do tego czynu.
Dodatkową korzyść stanowią dobra materialne, jakie może uzyskać, oddając swoją rękę gospodarzowi, czyli korale i piękne stroje. Jagna w swoim życiu kieruje się przede wszystkim emocjami, a jedno z najsilniejszych, jakie przeżywa, to pożądanie. Z tego powodu romansuje z mężczyznami, wzbudzając w nich fatalne zauroczenie, które nie może się dobrze skończyć. Zdarza się, że Jagna nie rozumie sama siebie, co widać chociażby wówczas, gdy z niewiadomego powodu zaczyna płakać albo się śmiać. Czasem wydaje się, jakby miała duszę artystki. Świadczą o tym chwile, kiedy mocno przeżywa dźwięk organów czy reakcja na wiosenny, wiejski krajobraz.
Główna bohaterka „Chłopów” to bardzo niejednoznaczna postać; raz wywołuje w czytelniku złość, innym razem fascynacje, a chwilę potem współczucie. Nie rozumie negatywnych skutków swojego postępowania, którym kierują przede wszystkim emocje. Bez wątpienia jej odmienność w stosunku do innych kobiet żyjących w Lipcach nie przynosi jej niczego dobrego.
Jagna jest skomplikowaną osobowością, w żaden sposób niedającą się zaszufladkować. Wpływ na taki stan rzeczy może mieć naturalistyczna koncepcja obrana przez Reymonta, który chciał pokazać w „Chłopach” codzienne życie na ówczesnej mu wsi. A jak wiadomo, życie, tak jak i kobiety, jest bardzo skomplikowane.