Walerian Ziembiewicz – charakterystyka ojca Zenona z „Granicy”
Walerian Ziembiewicz to ojciec Zenona, głównego bohatera utworu Zofii Nałkowskiej „Granica”. Nie interesował się on zbytnio synem, ponieważ głowę zaprzątały mu czynności związane z gospodarstwem. Zenon w dzieciństwie widział w Walerianie człowieka wyjątkowego, który był niezwykle wykształcony; można się nawet pokusić o stwierdzenie, że był dla niego autorytetem. Jednak z czasem sytuacja się zmieniła i Zenon zaczął deprecjonować znaczenia ojca w swoim życiu.
Walerian, zamiast zajmować się synem i sprawić, aby ten znów widział w nim autorytet, skupiał się na ciągłych zdradach i romansach, jeszcze bardziej odpychając od siebie swego potomka. Wówczas jego autorytet jako i ojca znacznie podupadł. Z tego względu syn w pewnym momencie zbuntował się przeciwko jego postawie. Można by domniemywać, że jeśli Zenon sprzeciwił się postawie Waleriana i uznawał ją za niegodną, sam nie będzie powielał błędów ojca. Niestety, rzeczywistość okazała się brutalna i młody Ziembiewicz – pewnie nieświadomie, ale jednak – w dorosłym życiu wziął przykład ze swego ojca i sam wplątał się w niejeden romans.
Ta sytuacja uświadamia nam, jak duży wpływ na przyszłe życie dziecka ma wizerunek ojca. Nawet jeśli młody chłopak uznaje zachowanie taty za niegodne i złe, to mimo to istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie postępował analogicznie w swoim dorosłym życiu. W „Granicy” Zenon oprócz roli syna wcielił się również w postać ojca, choć tę funkcję pełnił czysto teoretycznie, ponieważ wychowanie swojego dziecka powierzył Elżbiecie i niańce. Tragizm Zenona polega właśnie na podświadomym powtarzaniu błędów popełnianych przez jego własnego ojca.
Ta słabość była potęgowana przez brak umiejętności podejmowania decyzji, uleganie instynktom czy nieumiejętność w rozwiązywaniu doraźnych problemów. Ojciec w „Granicy” uosabiany przez postaci Waleriana i Zenona został więc ukazany jako negatywna postać, człowiek nieinteresujący się życiem syna, zdradzający żonę i niedbający o jego dobro, lecz także jako katalizator jego przyszłych zachowań.