„Rozstrzelanie powstańców madryckich, 3 maja 1808” (Goya) – analiza i interpretacja obrazu
Namalowane przez Francisco Goy’ę dzieło „Rozstrzelanie powstańców madryckich, 3 maja 1808” ukazuje cierpienie i ból, z jakim spotkali się hiszpańscy buntownicy, którzy zostali bestialsko rozstrzelani przez wojska napoleońskie. Obraz nawiązuje do wydarzeń mających miejsce w rzeczywistości, co zwiększa siłę jego przekazu.
Został on podzielony na trzy części: po prawej stronie znajduje się pluton egzekucyjny, po lewej usytuowane są ofiary z odważnym Hiszpanem w białej koszuli na czele, a po środku stoi cała reszta skazańców. W oddali widać natomiast duży zamek. W kontekście tematu należy skupić się przede wszystkim na powstańcach, na których twarzach rysuje się ogromne cierpienie i przerażenie, wynikające z rychłej śmierci, jaka ich za chwilę spotka.
Ofiary zakrywają swoje twarze rękami, aby nie widzieć, jak giną ich kompani, a także wykonują szaleńcze ruchy i gesty wywołane bólem, jaki ich spotyka w związku z okrucieństwem ze strony wojsk napoleońskich. Ale to właśnie po ich stronie jest racja, co Goya starał się za wszelką cenę pokazać. W tym celu buntowników zaprezentował w jasnym świetle, pokazując ich pełne heroizmu twarze, a katów okrył cieniem, chcąc przedstawić ich wizerunek jako zimnych i pozbawionych skrupułów morderców.
Widok Hiszpanów, na których twarzach maluje się wręcz szaleńczy ból, wywołuje w widzach niemałe emocje, powodowane niesprawiedliwością i bezlitosnością oprawców oraz ogromnym cierpieniem, odwagą i heroizmem ofiar. W ten sposób Goy’a, jako malarz hiszpańskiego dworu, chciał oddać hołd żołnierzom poległym z rąk wojsk napoleońskich.