Sąd Ostateczny Memlinga – opis, interpretacja, analiza obrazu
Obraz „Sąd Ostateczny” został podzielony na trzy części, z których środkowa przedstawia Czyściec, lewa Niebo, a prawa Piekło. Nad wszystkim pieczę sprawuje Bóg znajdujący się w centralnym punkcie obrazu. Jego postać została spersonifikowana, a odziano ją w długą, czerwoną szatę zapinaną pod szyją. Z uwagi na długie włosy i rany kłute na stopach przypomina Jezusa, jednak nie można mieć pewności, że autor rzeczywiście miał na myśli Chrystusa.
Wzrok Boga skierowany jest w stronę widza, co sprawia, że czuje się Jego majestat i powagę. To wrażenie potęguje sposób ułożenia rąk, gdyż prawa dłoń skierowana w stronę ludzi idących do Nieba jest podniesiona, natomiast lewa, czyli ta zwrócona do grzeszników – opuszczana. Z wizerunkiem Boga w dziele Hansa Memlinga związek ma nie tylko jego wygląd zewnętrzny, ale również sposób Jego działania.
Mając na uwadze, że podczas Sądu Ostatecznego grzesznicy idą do Piekła, a osoby dobre i żyjące zgodnie z boskimi nakazami otrzymują nagrodę w postaci pobytu w Raju, można wywnioskować, że Bóg to istota sprawiedliwa, która za dobre uczynki nagradza, a za złe karze. Jest to dobry ojciec potrafiący obiektywnie ocenić zachowanie swoich dzieci, a zarazem srogi władcy skazujący człowieka na wieczne potępienie. Można go określić jako majestatyczną, dostojną, wzbudzającą respekt i poważną, ale jednocześnie sprawiedliwą, dobrą i prawą istotę.