„Ikar” Grochowiaka – analiza, interpretacja wiersza
Innym utworem, w którym pojawia się nazywanie do mitu o Dedalu i Ikarze, jest wiersz polskiego turpisty Stanisława Grochowiaka pod tytułem „Ikar”. Dzieło to jest swoistym credo Grochowiaka, które ma na celu odpowiedź na zarzuty sformułowane przez Juliana Przybosia, jakoby poezja miała się odnosić tylko i wyłącznie do rzeczy pięknych i wzniosłych, ignorując to, co przyziemne, zwykle, a nawet nieestetyczne czy wręcz brzydkie.
Podmiot liryczny wskazuje, aby poezja nie była tak bardzo oderwana od codziennego ludzkiego życia. W utworze Grochowiaka autor zestawia Ikara z kobietą piorącą ubrania, łącząc w ten sposób wielki, wzniosły mit z prostotą życia codziennego. Z tej konfrontacji zwycięską ręką wychodzi owa zwykła kobieta, ponieważ to ona wie, jakie są problemy dzisiejszego świata, a więc ma świadomość, czym są wysiłek i ciężka praca.
Ikar nie przestaje ani na chwilę bujać głową w chmurach. Ta sytuacja jest bardzo symptomatyczna, ponieważ wskazuje nam, jakie podejście do poezji ma autor. Wg niego, poeci powinni jak największymi garściami czerpać ze współczesności i niekoniecznie posługiwać wielkim, wzniosłym językiem. Polski turpista wskazuje, że przedstawienie na pierwszym planie wołu, a nie Ikara mija się z celem, ponieważ oddala od odbiorcy wyobrażenie na temat dramatycznej walki tytułowej postaci obrazu.
Celem wiersza jest więc uświadomienie czytelnikowi, że poezja powinna być jak najbliżej współczesnego człowieka, a pojęcie piękna jest niezwykle względna i relatywne. Czy argumentacja autora jest przekonująca? To pytania pozostawiam subiektywnej ocenie.