„Ikar” Iwaszkiewicza – analiza, interpretacja, omówienie
Jarosław Iwaszkiewicz odwołuje się w swoim utworze „Ikar” do mitologicznego motywu Ikara. Opowiada on historię Michasia, który w latach wojennych idzie przez ulicę, z niezwykłym zaangażowaniem czytając książkę. Jest nią całkowicie pochłonięty i przez to nie zauważa, że tuż obok przejeżdżają Gestapowcy. Hitlerowcy pakują chłopaka do samochodu i jak można się domyślać, w konsekwencji zabijają.
Na pierwszy rzut oka nie da się dostrzec, że Iwaszkiewicz w swoim dziele odwołuje się do motywu Ikara, niemniej jednak kiedy przyjrzymy się bliżej postawie Michasia, zaczyna się zauważać podobieństwo między postawą jego i mitologicznego bohatera. Oboje bowiem skazują się na cierpienie w chwili ucieczki od rzeczywistości.
Ikar umiera, zapominając o otaczającym go świecie podczas lotu. Jest tak pochłonięty swoją podróżą i marzeniami związanymi z lataniem, że zapomina o tym, iż nie może przekroczyć określonego pułapu, podobnie jak to robi Michaś, gdy idzie przez ulicę zaczytany w książkę.
Autor poprzez takie odwołanie do motywu Ikara uświadamia czytelnikowi, że w niektórych sytuacjach warto twardo stąpać po ziemi, bo bujanie z głową w chmurach może się źle skończyć, tak jak w przypadku Michasia. Utwór zwraca również uwagę na realia wojenne i ukazuje ich okrucieństwo. Znamienna w tym kontekście jest postawa gapiów, którzy nie reagują na cierpienie bohaterów. Zauważa je natomiast narrator, mówiący, że „Ja jeden zauważyłem, że Ikar tonie”.