„Kruk i lis” – morał, znaczenie i przesłanie bajki

Podmiot liryczny wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego zatytułowanego „Pokolenie II” przemawia w imieniu całego pokolenia, do którego należy, czyli tzw. Kolumbów: młodych polskich artystów, przeżywających swoje najlepsze lata w czasie II wojny światowej. Utwór ukazuje ich tragiczną sytuację, zmuszającą do walki, zabijania i wyzbycia się wszystkich wartości etyczno-moralnych, jakie wyznają. Wojna całkowicie relatywizuje ich światopogląd, nie…

Utwór ten przedstawia historię małżeństwa, w którym dochodzi do zbrodni – żona zabija męża. Robi to z powodu swojej niewierności, którą chce ukryć przed powracającym z wojny mężem. Może to osiągnąć jedynie poprzez morderstwo na ukochanym. Po tym czynie potajemnie robi mu pochówek, a na grobie zasadza lilie. Zadaniem kwiatów jest zamaskowanie tego, co kryje…

Innym utworem, w którym pojawia się nazywanie do mitu o Dedalu i Ikarze, jest wiersz polskiego turpisty Stanisława Grochowiaka pod tytułem „Ikar”. Dzieło to jest swoistym credo Grochowiaka, które ma na celu odpowiedź na zarzuty sformułowane przez Juliana Przybosia, jakoby poezja miała się odnosić tylko i wyłącznie do rzeczy pięknych i wzniosłych, ignorując to, co…

W wierszu „Melodia mgieł nocnych” pisarz opisuje ulotną chwilę nad Stawem Gąsienicowym, prezentując tajemniczą, tatrzańską naturę. Tetmajer nie wychwytuje typowych cech otaczającego krajobrazu, lecz skupia się na tym, co zmienne i uchwytne w danym momencie. Do ukazania tytułowej mgły stosuje personifikację, która objawia się poprzez taniec mgieł. Z tego względu mamy wrażenie, jakbyśmy razem z…

Jarosław Iwaszkiewicz odwołuje się w swoim utworze „Ikar” do mitologicznego motywu Ikara. Opowiada on historię Michasia, który w latach wojennych idzie przez ulicę, z niezwykłym zaangażowaniem czytając książkę. Jest nią całkowicie pochłonięty i przez to nie zauważa, że tuż obok przejeżdżają Gestapowcy. Hitlerowcy pakują chłopaka do samochodu i jak można się domyślać, w konsekwencji zabijają….

Tekst wiersza Wciąż o Ikarach głoszą – choć doleciał Dedal,jakby to nikłe pierze skrzydłem uronionechuda chłopięca noga zadarta do nieba– znaczyła wszystko. Jakby na obronędano nam tyle męstwa, co je ćmy gromadąskwiercząc u lampy objawiają…– Jeślipoznawszy miękkość wosku umiemy dopadaćwybranych brzegów – mijają nas w pieśni.Tak jak mijają chłopa albo mu się dziwią,że nie patrzy…